Zaterdag de 13de September, de dag waarop (bijna) alles foutliep.De bedoeling was dus dat Nirali, mijn gastzuster de vlieger ging pakken naar London, maar dat ging dus niet door, zoals u hiernaast wel kan zien...
Tot overmaat van ramp, toen we gingen vertrekken, begaf nonkel zijn auto het. Gelukkig waren er nog andere auto's aanwezig :)
Maar nadat we ons een beetje viesgemaakt hadden op die mensen en beginnen zeveren dat haar unief begon volgende week, en ze dus onmogelijk 5 dagen kon wachten, kwam er een oplossing uit de bus.
Ze kon 's nachts nog naar Mumbai vliegen, om van daaruit in Business Class naar London te reizen. Not bad...
Dit is er nog eentje uit de oude doos, van toen ik nog lang haar had.. Dit zijn al de AFS studenten die in Ahmedabad zitten.
Vlnr herkent u: Gilles aka den toffen, Jessica (It), Dominik (Mof), Michela (It), Camille aka monster (Zwits), Lena aka monster (bis) (Mof).
Onder: Max aka "Ich bin sehr Krank im Haupt" (Mof).
Niet op de foto zijn dus de twee andere (leuke) Duitsers Sebastian en Kan, maar daar hebt u dus al een fotootje van te zien gekregen, niet?
En dit was echt zot!! Een zonsondergang om nooit te vergeten. Je kan het waarschijnlijk niet goed zien, maar duizenden vogels zwermden rond in de rode gloed. En nee, het was niet Sinterklaas die zijn koeken aan het bakken was. Het probleem met deze foto was: de zon gaat hier onder in 5 minuten. Ik zat tv te kijken, en plots werd alles rood in de kamer. Ik naar buiten gaan kijken en zag dat. Direct naar boven spurten, camera meegraaien, naar het platform, camera aan, en... Batterij plat, natuurlijk! De eerste keer in twee maand en een half dat het ding moet opgeladen worden en natuurlijk wanneer je een 'once in a lifetime' foto moet nemen.
Gelukkig is het mij dus achteraf nog gelukt.
Als het hier regent is het dus wel vollenbak. Kwas dus al eens aan het plannen om een nieuw blogske online te zwieren en daarin ging ik vermelden hoe het plots zo droog en warm geworden was. De monsoon was dus weg. Maar helaas, het mocht niet zijn. Na een tweetal droge en hete weken, viel het water vrijdag met bakken uit de hemel. Welgeteld een half uurtje heeft het geregend, maar dat was genoeg om de straten tot kolkende rivieren te herschapen.
Zaterdag was het weer van hetzelfde. Een halfuurtje stormen en gedaan. Zondag dan opgestaan en plots was het mega koud (naar Belgische maatstaven nog steeds warm dus). Ik draag sinds zondag zelfs een lange broek, stel je voor! Ik schat zo een 20 à 25°, terwijl het vorige week nog los 35° was...
Hier nog een fotootje van Nirali haar laatste avond.
vlnr: Jolly, de zus van mijn vader (ja is blank, huidziekte...), Apurva (vader dus), Nirali aka bolleke, Bhavna (moeder).
vlnr: Vader, zoon, moeder
Mja, zoals al te lezen viel in de korte foto update: ik blijf dus alleen achter. Alléja, alleen. Tis te zeggen, zonder iemand van mijn leeftijd. Kheb het gevoel dat het nu pas echt begint. En kmerk het wel. Niemand om zo wa tegen te zeveren. Zo alleen in het huis. Maar het gaat me wel lukken. Er zijn hier nog genoeg mensen...
Ach ja, mijn haar is geknipt.
30 roepies.
Dat betekent dus zoveel als €0,45, en kben contenter dan bij Taelman, waar dat ze €20 vroegen, dikke rip-off ja. :D
Allez, ben toch niet 100% content, maar khad ni veel zin om druk te doen, want die spraken toch geen Engels, en da is wa verwarrend, en gevaarlijk. Want als je aan het uitbeelden bent, en je toont een korte afstand, wil dat dan zeggen: zoveel er af, of zoveel er aan laten? En ik wou het niet proberen hoe hij er zou op reageren... Maar van techniek en zo, die mannen kunnen er evenveel van zoals bij ons. Ze hebben zelfs dezelfde tick, om voor ze beginnen te knippen, twee keer de schaar open en toe te doen... En bovendien, ze werken supersonisch snel.
U ziet, allen hierheen.
En ja, vant weekend dus weeral bomaanslagen. Deze keer Delhi. Ze waren er nochtans zo van overtuigd dat ze alle terroristen opgepakt hadden. Meteen kwamen er weer de berichten van: Pakistan heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om terroristen binnen te smokkelen, toen de focus van het land op Delhi lag. Volgens alle Indiërs zijn de paki's dus de basis van alle onheil. Mijn vader ook, die hààt echt de paki's volgens mij. Geeneen kan goed zijn volgens hen.
De media is hier trouwens mega onbetrouwbaar.
Er waren hier in de stad wat kindjes verdwenen, mijn krant, the Ahmedabad Mirror, beweerde dat hiet iets te maken had met Zwarte Magie.
Volgens een TV-zender, IndiaTV, gaat de wereld vergaan ergens in december 2012, men weze gewaarschuwd!
Maandag voor het eerst sinds lang weer naar unief. Pfff, en het is saai! Lessen zijn echt onnoemelijk saai. In economie leren ze ook allemaal dingen aan, waarmee ik zwaar gebuisd zou geweest zijn vorig jaar. Alleen al de manier waarop ze een grafiek moeten tekenen. Nu ja, ik doe mijn ding maar...
Sitar gaat ook heel goed, 't gaat vooruit. Zoveel verschil met gitaar is er niet. Voor de gitaristen onder ons: enkel de i wordt gebruikt om de snaren te bespelen, maar daarrond moet je een ijzertje doen, kan je vergelijken met een plectrum. Van de linkerhand gebruik je enkel de 1 en de 2, heel zeldzaam eens de 3, maar dat is héél uitzonderlijk. Het probleem is dus, dat je over je snaren moet glijden met de 1, je linkerwijsvinger. Aangezien mijn vingertjes gewend zijn aan kwaliteitsvolle nylonsnaren van mijn gitaar, hebben die wat moeite met de metalen snaar van de sitar. Nu zit ik met een heleboel kleine sneetjes daarin. Hopelijk krijg ik snel een dikke eeltlaag.
Donderdagavond hadden we bezoek. Het was een astroloog die nog kwam voor Nirali vertrok. Hij kan zo handen lezen en zo. Mijn moeder vroeg of ik hem ook nog iets wil vragen. Voor de grap (in m'n binnenste lachte ik, maar dat toonde ik natuurlijk niet, die mensen geloven daar echt diep in) vroeg ik: "Hoe ziet mijn toekomst er uit?" Daarop heeft hij mijn hand gelezen. Ik was nogal sceptisch toen hij in het begin bezig was van: jaja, lang leven, gezond en wel, goede opleiding (du-uh, Belgie vergelijken met India...),... Maar toen hij zei: Ik kan zien dat je redelijk lui en moe bent, veranderde dat toch wel. Want die vent kende mij helemaal niet, maar klopt toch wel redelijk vind ik... En toen begon hij hardere beweringen te maken. Aan uw 20ste gaat er iets belangrijk gebeuren (maar wat, het raden naar), trouwen op mijn 27ste en 2 kinderen. 27 vond ik vooraf wel al een schone leeftijd en altijd al gedacht aan 2 kinderen eigenlijk, moest het er ooit van komen. En dat vind ik al niet meer zo evident. Nu ja, we gaan zien wat er van komt zeker?
Er is hier nu ook een nonkel sinds 2 weken, die normaal gezien in Londen woont. Maar ik vind hem niet tof. Zondag vertrekt hij. Voor hij vertrekt, zijn we eerst nog naar wat tempels geweest. In ééntje daarvan was ik al een keer geweest, toen nog met Rohan. Daar kunnen de mensen dan naar toe gaan, en die zegt hen dan wat dingen. Maar vreemd genoeg blijken die op de maand toe te kloppen tot nu toe bij mijn familie... Nu gingen we daar naartoe vandaag, naast zijn vertrek zaten twee Saddhu's (heilige mannen). Dat was wel nog speciaal, want het was de eerste keer dat ik zo èchte zag. Het grappige was dat net op dat moment ik ze zag, de ene de andere zijn pijpje (3 keer raden naar de inhoud) aan het aansteken was. Dan naar binnen, bij de priester. Die zei dan wat dingen tegen mijn gezin en zo. Maar dat is allemaal Gujarati, en daar versta ik dus nog niet te veel van. Maar hij herkende me nog van de vorige keer en vroeg me plots uit het niets: "How are you?"
Dan zou je misschien denken, van, zo standaard. Maar dat is het helemaal niet.
Toen we weggingen zei hij nog één woord: "Welcome". Wederom: zo standaard. Maar nee, dat was het helemaal niet. Uit zijn mond kwam het zo oprecht. De blik in zijn ogen was zo veelbetekenend. Ik kan het niet beschrijven.
Dan terug naar buiten. Maar één Saddhu meer te bespeuren. Plots zag ik de andere (diegene onder invloed) staan wat verderop. Voorovergebogen, op zijn dreads aan het kloppen als een bezetene, waarschijnlijk de luizen eruit aan het halen.
Wel mooie dreads moet ik eerlijk toegeven...
Hmm, redelijke update zeker?
Tot later.
