Ja lap

Ja lap zeg, een buil op mijn hoofd!

Kathmandu

Kathmandu is niet te koud, beetje druk, duur, maar wel plezant :)

Nepal

Valies aant maken,

vanmiddag vertrekken,

en ik heb er zin in!!!

Hampi & Gokarna

Heb nog eens mijn best gedaan voor mijn trouwe lezers, opdat jullie allemaal mijn reisavonturen al kennen, en ik dus niet alles 25x moet vertellen als ik terug ben... :)

24/03

Heel vroeg mogen opstaan (5u30), want om 7u had ik de trein naar Mumbai. Al bij al een rustige treinrit met hier en daar wat opschudding (vechtende Indiërs, huilende kindjes met een moeder die het kind wou doen stoppen ermee door haar te zeggen dat ze het haat wanneer het kind weent en als het niet meteen zou stoppen, ze haar uit de trein zou gooien. Waarop dat kind natuurlijk dubbel zo hard begon te wenen.). Dan in Mumbai begon de zoektocht naar Eugenie in het mierennest dat algemeen bekend staat als Bombay Central. Daar in het station ook nog gemerkt dat mijn ticket van die avond naar Margao nog altijd wachtlijst was. Dan maar mijn geld teruggevraagd en besloten een bus te boeken. Met Eugenie dan een goeie bus gezocht, maar helaas niet gevonden (ik was nochtans in de overtuiging van wel). Eenmaal op de bus begon ik wat te praten met de andere Indiers erop en bleek dat het eigenlijk maar 300Rs zou mogen gekost hebben ipv de 550 die ik betaald had. Bleek ook dat de bus maar tot in Panjim ging, wat een dertigtal kilometer van Margao is, waar volgens mijn reisagent de bus naartoe zou gaan. Gelukkig was er geestig volk op de bus en heb ik nog verrassend goed geslapen ook.

25/03

Mij vergaapt aan de natuur in de bus. Aangekomen in Panjim. Meteen de lokale bus gevonden die me 22Rs kostte en me in een half uurtje naar Margao bracht. Meteen hotel gevonden, wel niet zo goedkoop (600Rs voor een nacht = €10), maar ik wou kost wat kost mij snel ergens douchen. Daarna een motortaxi genomen naar Colva Beach en iets gaan eten daar in een hutje op het strand. 

Paradijs. Fris pintje (voor het eerst sinds...), rust, palmbomen, zon, zee, strand,... De motortaxi was trouwens echt zalig. Je vertrekt in het drukke stadscentrum van Margao, waar het ook veel te warm is. Eens buiten de bebouwde kom overal hutjes & natuur. Warme wind die door je haar waait. En plots, een fris briesje. Je denkt dat je het je inbeeldt, omdat het meteen weer warme wind is die je in het gezicht blaast. Maar dan voel je nog een fris briesje, en dan nog een, dan nog een, en steeds meer. Dan zie je plots weer wat bebouwing, winkeltjes. En dan, de zee. Zalig gevoel.

Na mijn buikje vol te hebben gepropt met Chicken Biryani, wat gaan shoppen. Geamuseerde gesprekken met gewiekste kooplui (vb: "Yes, very good t-shirt, Ganesh is god of education, so very good for you!" waarop ik zeg dat niet Ganesh god is van onderwijs, maar wel saraswati. Meteen slikken ze eens, dan vertel je dat je in India studeert en de prijs daalt meteen met 60%).

Dan was het al 17u, tijd voor een verfrissende duik in het (extreem zoute) water. Daarna terug naar dat ene hutje, waar ik plots een klopke kreeg. Rond 6u30, net na de zonsondergang, de bus naar Margao genomen. Op het bed wat naar TV kijken, met een gevoel van hoe leuk het wel niet was geweest. Zoveel beleefd in twee dagen tijd. Zoveel mensen ontmoet, zoveel gezien, zoveel gedaan,... En het moest dus eigenlijk nog beginnen (nog altijd op weg naar mijn bestemming, was hier gewoon om te wachten op mijn aansluiting).Dan op tv nog gekeken naar The Simpsons Movie en Darjeeling Limited (vreemde film, maar wel o zo herkenbaar). Geslapen rond 23u.

26/03

Om 6u20 opgestaan, douchke genomen, ingepakt en weggewezen (tis expres). Motortaxi genomen naar station (oorspronkelijk plan was om te voet te gaan, maar gelukkig niet gedaan, had de afstand wat verkeerd ingeschat vrees ik). Toen de trein aankwam rond 8u verkeerd gekeken en naar de hele verkeerde kant van het perron gewandeld. Dan mogen lopen naar de hele andere kant. Helemaal buiten adem mijn wagon gevonden (heb hier niks van beweging in India, en had ook nog geen ontbijt genomen). Trein vol met buitenlanders, allemaal op weg naar Hospet, om van daar naar Hampi te gaan. Na aankomst in Hospet opgewacht door een grote horde Rickshaw chauffeurs. Mij door éen naar het busstation laten brengen voor een democratische 10rs. Daar de lokale bus naar Hampi genomen (10Rs. Rickshaw van station naar Hampi zou 80 geweest zijn). In Hampi terug opgewacht door veel mannetjes, van plan om door te wandelen, maar éen gaf me een deftige prijs. Dus meegegaan met die om de kamer te bekijken. Bleek dat het een heel propere kamer was met badkamer, muskietennet, lavabo,... En dat voor 250Rs/nacht. Blijkbaar moeten toeristen zich daar ook aanmelden bij de politie als ze er langer dan een dag verblijven. Onderweg gestopt voor een chai. Daar wilden ze me naast een chai ook nog hashiesh en opium verkopen. Na de registratie, wandelingetje gemaakt en mooie dingen gezien. Op de terugweg naar mijn gasthuis een Amerikaanse tegengekomen, Lila uit San Francisco. Praatje mee geslaan. Naar kamer gegaan. Daarna marktje gecheckt rond mijn guesthouse, Lila terug tegen het lijf gelopen. Beslist om tesamen iets te gaan eten en wat gebabbeld. Het bleek geen typische amerikaanse te zijn (vb Vegatarisch :s ). Na het eten afgesproken om de volgende ochtend tesamen fietsen te huren en de ruïnes te gaan verkennen. 

Tegen dan kenden al de verkopers mij al, weten ze dat ik India ken, dat ik een tijdje in Hampi blijf, dus vielen ze me niet meer lastig. Je kan er dan al eens een praatje mee gaan slaan. Bij de plaatselijke muziekwinkel (met authentieke Givson en Gibston gitaren) een Spanjaard, Francisco uit Barcelona leren kennen. Die zwerft al een jaar rond in India en omringende landen (oa 40 dagen Dharamshala, 2x1,5maand in Rishikesh en 4x Gokarna). Die was van plan om er de zondag of maandag te vertrekken en terug te keren naar Gokarna, wat dus ook mijn plan was. Hij kent er de goeie plaatsjes, dus dat was wel interessant. Daarna nog een wandelingetje gemaakt en dan gaan slapen.

27/03

's Ochtends eerst ontbeten en dan fiets gaan huren. Wat rondgetsjoold maar de meest belangrijke ruïnes niet tegengekomen. 's Middags even terug naar Hampi. Lunch in Mango tree, een bekend restaurant met een heel mooi uitzicht. In de late namiddag nog eens opzoek gegaan naar de "Royal Enclosure" en deze keer wel gevonden. Op en neer met fietsen zonder versnellingen en met zo een temperaturen onder een brandende zon is wel geen zo'n makkie. Net voor zonsondergang teruggekeerd naar Hampi. Geen zin om ver te wandelen en dus iets gaan eten vlak naast mijn guesthouse. Paradise Garden bleek echt wel een paradijsje te zijn. Helaas was het donker en hadden we geen zicht op de riviervallei. Het eten was meer dan behoorlijk en tegen een betere prijs dan Mango Tree.

28/03

Voor ontbijt teruggekeerd naar Paradise Garden en mijn gevoel werd bevestigd vanop de heerlijke matrassen (er zijn ook hangmatten beschikbaar) vanwaar je een prachtig zicht had op de riviervallei met overal zotte rotsblokken alsof het de dubloblokken geweest waren van een reus een twintigduizendtal jaar geleden en dat hij ze vergeten op te ruimen was. Het was die dag Lila's verjaardag. We hadden het plan om een scooter te gaan huren om de meer afgelegen dingen te gaan bekijken. Dan stom accident tegengekomen toen zij aan het rijden was, waardoor ik een ambetante wonde had aan mijn voet. Meteen naar de dokter geweest om de wonde uit te kuisen. Bleek dat ik een heel stuk huid kwijt was. Dan maar zelf verder gereden aangezien de brommer nog werkte. Richting Anegundi gereden, waar we dan in een klein bootje moesten kruipen die ons over de rivier bracht. Daar dan geluncht in een soort gemeenschapsrestaurant van een Brahmaan (Hindupriester). De enige bezienswaardigheid daar was een Hanuman(aapgod)tempel op een heuvel. Die kon alleen bereikt worden langs een 480 treden. Maar dat ging niet lukken met mijn voet, en het was simpelweg te warm. Dan maar terug de rivier over in de zinkbare mand. De rest van de ruïnes verkend en teruggekeerd naar Hampi. Het hele grapje heeft Lila 800Rs (12€) gekost. Wat later vertrok zij dan naar Hospet om er haar bus naar Hyderabad te nemen. Toen was ik weer een beetje alleen, en dan maar een babbeltje gaan slaan met Dev, de eigenaar van een winkeltje die ondertussen mijn 'vriend' geworden was. De geplande turbobabbel van 5 minuten werd een lang gesprek van 2,5 uur. Tegen dan had ik superveel honger, dus maar iets gaan eten in een Nepali restaurant (kwestie van voorbereid te zijn) vlakbij dat Dev me aanraadde. De serveuse was geen misse.

29/03

Terug gaan ontbijten in Paradise Garden. Daar wat Engelsen en een Amerikaan leren kennen. Na ontbijt valies gaan maken, kamer ontruimd en me terug naar Paradise Garden gesleept, alwaar de zeveraars nog altijd aan het zeveren waren. Dan maar meegezeverd, aangezien ik daar geen voeten voor nodig heb. Toen ze gingen gaan zwemmen iets gegeten. Tegen dat dat voorbij was, waren zij al terug. Nog meer gezeverd en een eindeloos kaartspel gespeeld dat na meer dan 2u uiteindelijk toch een einde bleek te hebben. Consternatie alom, maar we hadden een winnaar. Rond 17u vertrokken naar Hospet om mijn bus naar Gokarna te halen. Toen ik hoorde dat het de bus naar Goa was, begon mijn kleine teen waarschijnlijk te jeuken, maar dat kon ik niet voelen omdat de streek rond mijn dikke teen te veel pijn deed. Gelukkig werd die pijn verzacht toen ik rond 23u plots 2500Rs (37€) uit de lucht zag dwarrelen en vlak naast mij zag neerkomen. Rond middernacht in slaap gevallen.

30/03

Rond 2u gedropt in een gehucht dat Akonta of zoiets heette. Gedropt in the middle of nowhere met een Française en een Israëlische om 2u 's nachts in een nederzetting die in geen toeristische gids (stafkaarten hadden we helaas niet bij, nee) terug te vinden was en niet weten wat te doen. Niemand die ons iets zei, ook geen gebarentaal, niks. Een kwartiertje later komt er plots een kleiner busje aan dat ons naar Gokarna bracht. Rond 3u30 daar aangekomen. De meisjes wilden naar Om Beach. Er was een rickshawchauffeur aanwezig die vreemd genoeg een normale prijs (voor overdag) vroeg om ons naar daar te brengen. Tesamen de Rickshaw gedeeld. Na aankomst naar het strand gewandeld (wegje naar beneden over allemaal stenen) en dan het strand beginnen afwandelen. Eenmaal halfweg zagen we in de verte twee vuurtjes. In de veronderstelling daar dan ook mensen tegen te komen, wandelden we wat verder. Bleek dat daar een tiental Indiërs waren, die ook net aangekomen waren. Ons erbij gelegd en vergaapt aan de sterrenhemel. Een uurtje later, tegen dat de zon opkwam, waren de meisjes aan het slapen. Toen het licht was (6u), opgestaan en beginnen wandelen richting Kudle beach, dat me aangeraden was door Francisco, de spanjaard uit Hampi. Nog geen honderd meter ver op mijn wandeling en omsingeld door een groep van 6 à 7 grommende, net ontwaakte straat- (of strand-?)honden. Tijdens een zotte Jackie Chan move om ze weg te krijgen brak mijn linkerteenslipper. Snel doorgewandeld en gelukkig snel op het territorium terechtgekomen van een rivaliserende bende honden die de stoute honden wegjaagden. Op het einde van het strand begon de eigenlijke wandeling naar Kudle. Het was een prachtige wandeling (en op dat tijdstip ook helemaal nog niet warm), maar wel lastig (dubbel lastig met een kapotte en mankende rechtervoet en een kapotte linkerslipper). Toen ik op het strand aankwam was het 7u, begon Kudle Beach te ontwaken. In den beginne deed het wat raar om mensen te zien aan yoga doen op het strand, maar het gaf het strand naast een paradijselijke sfeer ook een mystieke, mysterieuze sfeer mee. Een hutje gevonden en een ontbijtje genomen. Zoveel beleefd die dag en het was nog maar 7u30. Na ontbijt naar het restaurantje naast mijn 'resort' een pintje gaan drinken. Daar 3 Israeliers (1mannetje en 2 vrouwtjes) en een Tibetaan ontmoet. Met hen beginnen praten en tot diep in de namiddag bij hen gebleven. Rond 15u30-16u naar Gokarna getrokken. Wederom een lastige wandeling, maar deze keer mèt de hitte. Snel slippers en een dokter gevonden. Dan het winkeltje gezocht en gevonden van Dev zijn zus. Bij terugkeer was het gelukkig al aan het afkoelen. Op het strand gaan zitten voor de zonsondergang. Dan de anticlimax. Boven het binnenland pakten dikke wolken samen, en net wanneer de zon zich maar een duimbreedte van de horizon, waarachter hij ons spoedig zou verlaten, verwijderd was, verdween ze achter een dik wolkendek. Er stak ook een sterke wind op en ik zag bliksemflitsen, dus dacht dat het eens goed ging onweren. Gelukkig kwam het zover niet. Dan een heelrijke pizza gegeten. Om 20u naar mijn hutje getrokken, half uurtje gelezen, en dan doodmoe in een diepe slaap gevallen die een elftal uren duurde.

31/03

Ontbijtje genomen en vooral veel geluierd in en rondom het 'resort'/'hotel'. 's Avonds wandelingetje langs het strand. Voet was al veel beter. De Israelier van gisteren tegengekomen aan de ene kant van het strand. Aan de andere kant van het strand, de Française Audrey, die met mij toegekomen was vanuit Hampi. Dan iets gaan eten, waarop de Tibetaan er toekwam. Met hem meegegaan. Daar Yohan, fransman en Lisa, Duits leren kennen. Meegegaan met hen naar Sea View, éen of ander hippiekot met reggaemuziek en een heel gemoedelijke sfeer. Daar een tijd blijven hangen en dan gaan slapen. 

01/04

Opgestaan rond 8u, gewassen, ontbijtje. Hele ochtend niet veel gedaan terug. Rond de middag of net ervoor naar de andere kant van het strand gewandeld. Na middageten er net naast een Ayurvedische massage ondergaan. Een uur lang. Deed deugd. 's Avonds terug wandelingetje gemaakt en Audrey de française terug tegengekomen en mooi gesprek mee gehad. Dan iets gaan eten en terug vroeg in m'n bed gekropen.

02/04

Vroeg opgestaan om de warmte te ontlopen. Tegen 7u30 was ik gewassen en was alles ingepakt en ik klaar om te vertrekken naar Gokarna. Het was zo vroeg al zodanig warm dat mijn haar nat was na vijf minuten en er zweet van mijn armen droop. Dan gemerkt dat ik maar een 500-tal rupees meer in m'n bezit had, dus besloten om een lokale bus naar 't station te nemen. Maar ik vertrouwde het zaakje niet helemaal eens in de bus, en dus uiteindelijk toch een rickshaw genomen. Dan een hele tijd mogen wachten op de trein, die natuurlijk te laat was. Enmaal in Margao meteen naar het centrum getrokken. Meteen een ATM gevonden, dus ik was terug rijk. Restaurant aangeraden geweest door enkele mensen, eten was lekker maar pikant, gelukkig was er bacardi-cola aan €0,61/de beest om mijn dorst te lessen. Daarna terug naar station. Mij wat lectuur aangeschaft en de resterende wachttijd lezend doorgebracht. Om 18u was de trein er. Geen gezellige buren en rechtover mij de domste mens die ik tot nog toe ooit ben tegengekomen, met een mega idiote lach op zijn gezicht. Tegen slaaptijd begon mijn voet op te zwellen en wat zeer te doen. Dacht van de wandeling van de ochtend. Gaan slapen rond 22u.

03/04

Om 5u wakker geworden, was dus wel uitgerust. Had 7u aan een stuk kunnen slapen wat wel een succes is in de Indische treinen voor mij. Om 6u kwam de trein aan in CST, een station in Mumbai en dan naar buiten gewandeld op zoek naar een ontbijt. Toen zag ik dat de McDonalds open was vanaf 6u, dus daar naartoe gegaan. Voelde mezelf wel extreem vies (had nog altijd dezelfde kleren aan als de vorige ochtend tijdens de zweterige wandeling van Kudle naar Gokarna). Daar eerst ontbeten (was slecht) en toen daar gretig van de wc en bijhorende lavabo gebruik gemaakt. Indiërs dei slaapdronken binnenkwamen keken eerst nog wat verbaasd, maar op dat moment was het woord schaamte niet in m'n woordenboek terug te vinden. Dan taxi genomen naar Eugenie haar appartement. Redelijk vlot gevonden en met haar wat bijgepraat. Samen met haar wandelingetje (tje, want voet deed zeer, en nog altijd gezwollen) gedaan en iets gaan drinken. Dan terug naar haar appartement geweest en tegen dan was het al tijd om terug naar het station te gaan. In het station iets gekocht om te eten en te drinken. De trein stond al te wachten. Mij naar de juiste wagon gesleept en gezet. Wat muziek geluisterd en gebabbeld met het meisje naast me. 's Avonds thuisgekomen en door Rohan meteen meegenomen naar kliniek. Ik had het gevoel dat ze wat aan het overdrijven waren, maar blijkbaar dus niet. De dokters hadden hun werk niet goed gedaan, en blijkbaar zat de wonde vol met etter en was daardoor mijn voet aan het opzwellen. Meteen aan antibioticakuur mogen beginnen en tetanusspuit gekregen. Wonde werd hardhandig gekuist. Daar hadden ze me ook beloofd dat ik terug mocht gaan de komende 3 dagen en vanaf dan elke 2 dagen. 

10/04

Vanavond voor laatste keer naar kliniek geweest, voet is nu in orde. Kan terug goed lopen en wonde is heel proper nu. Woensdag vertrek ik naar Nepal, dus hopelijk tegen dan geen problemen meer. 

Vanavond ook naar Swati Snacks geweest, een restaurant waar we ook naartoe geweest waren de tweede avond ik in Ahmedabad was. Weet nog goed hoe ik alles toen te pikant vond en mijn mond in brand stond. Maar vanavond een nieuwe mijlpaal bereikt. Ik vond mijn vada pav (soort vegetarische hamburger) niet pikant genoeg!

Karnataka

Alles is eindelijk in orde geraakt, en morgen mag ik vertrekken naar het zuiden :)

Nu alleen nog wat problemen met mijn trein tussen mumbai en goa, waar ik op de wachtlijst sta. Hoogstwaarschijnlijk ga ik in Mumbai, waar ik dinsdag om 16u30 of zo aankom een bus moeten zien te fixen naar goa dus voor de avond zelf. Maar ja, 't is India, dus da komt allemaal wel in orde ;)

Vrijdag voor het eerst ècht ziek geweest. Waarschijnlijk iets mis gegeten 's avonds en mega slecht (lees: niet) geslapen. Constant kotsgevoel maar niet moeten kotsen en buik overhoop, maar na wat pilletjes op vrijdag voor het (niet-)slapengaan en mijn welverdiende nachtrust zaterdagmiddag, was ik tegen de zaterdagvoormiddag de jonge mezelf. En nu dus een energiebom die daar gaat ontploffen. Allez, eigenlijk imploderen. Mijn zwembroekske zal misschien toch nog van pas komen. Mmmmm, palmbomen, kokosnoten,...

Rohan komt voor de paasvakantie terug naar huis, dus als ik terug ben zal ik wel weer iets te doen hebben. Dan op de 15de vertrekt hij weer, maar ik ook. Dan naar Nepal. Trein en zo al geboekt.

Volgens de Lonely Planet hebben ze San Miguel in Kathmandu :)

Delhi & Holi

Het weekendje in Delhi was immens leuk.

Niet mee naar het trouwfeest geweest waarvoor ik oorspronkelijk naar delhi gekomen was. In plaats daarvan bij iemand van AFS gebleven die ik had leren kennen in Juli op het oriëntatieweekend. Die heeft mij dan de hele stad getoond, en twas dik de moeite. We kwamen ook goed overeen, dus dat was echt leuk.

En dan kijk je naar een film met

 vrienden die toevallig zich in Delhi afspeelt en kan je van alles zeggen wat het is en zo :)

Sindsdien niet zoveel nuttige dingen gedaan. Reisjes beginnen plannen, maar AFS werkt zo tràààààggggg.. Nu al meer dan 8 dagen aan het wachten op toestemming. Hopelijk is het morgen eindelijk zover, kan ik eindelijk mijn treintickets bestellen. Naar het schijnt pakken veel indiers nu congé, dus zou het wel nog eens moeilijk kunnen worden om tickets te krijgen. Maar ik ben alleen, dus er is nog hoop denk ik.

Het plan is om enkele dagen naar Hampi te gaan. 

Daarna nog enkele dagen gaan uitblazen op het strand onder de palmbomen met een verse kokosnoot in mijn poten en twee Indische deernes die zich neervlijen aan mijn voeten en mij een heerlijke been- en voetmassage geven voor de democratische prijs van 30 rupees (<€0,50). 

Daarna zou ik nog de laatste twee weken van April naar het Noorden willen trekken. Eerst met de trein tot in Delhi, vandaar het vliegtuig op naar Kathmandu, daar de omgeving wat bekijken voor enkele dagen en dan zuidwaarts met de bus, richting Varanasi. Daar een dag of 3 rondtsjoolen en dan terug naar A'bad met de trein. En tegen dan zit het er hier al op.

Gisteren en eergisteren was het Holi (gisteren eigenlijk Dhuleti en eergisteren Holika).

Dat festival is er om de verandering van seizoen te vieren. En ik moet zeggen, mijn favoriete festival met voorsprong. Uitgenodigd door een vriendin van op unief om bij haar Dhuleti te gaan vieren. 't Was in zo een mega decadente wijk (te vgln met die van Bobby id filipijnen). Daar op zo een gemeenschappelijk grasveld was er een soort podium met daarboven een soort waterleidingen vanwaaruit er water kwam. Daaronder stond iedereen (jong en oud, rijk en arm(dan onuitgenodigd denk ik)) dan te dansen op vuile trance-remixen van de laatste bollywoodhits. Ondertussen iedereen met kleuren smijten naar elkaar, terug dansen, iemand in de modder smijten,... Twas de max. 

Daarna heeft het wel een hele tijd geduurd tegen dat alle kleuren van mij waren. Mijn kleren zijn goed voor de vuilnisbelt (al ga ik die tshirt toch wel houden als aandenken). Ik heb zeker een uur onder de douche gestaan, heb drie maal mijn haar mogen wassen en meer dan een hele verse brok zeep opgebruikt. Nu slaat mijn voet nog altijd blauw uit.

Vanavond nog iets nuttigs gedaan. Gaan afwassen in een restaurant. Wel geen gewoon restaurant. Iedereen die er gaat helpen koken, opdienen,

 afwassen,... doet het puur vrijwillig. De winst gaat volledig naar het goede doel. Kmoest wel afwassen met zo nen achterlijken Indier die zichzelf mega trots en intellectueel voelde. Het enige waar hij over kon praten was cristiano ronaldo, quentin tarantino, australische filmacteurs en een quote van Bill Clinton.

Wist je trouwens wat Bill Clinton ooit zei?

"Lach nooit met de nerds en de geeks en sukkels, want later zullen zij jouw baas zijn" of iets in die aard.

sukkel

Delhi

Morgenmiddag vertrekken met de trein naar Delhi voor het weekend..

Maandag of zo terug denk ik...